ΜΑΓΝΗΤΙΣΗ

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΜΙΓΜΑΤΟΣ ΣΙΔΗΡΟΥ – ΘΕΙΟΥ
ΣΥΝΘΕΣΗ ΘΕΙΟΥXOY ΣΙΔΗΡΟΥ

A. ΓΕΝΙΚΑ

Η μαγνήτιση είναι μια από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται στον διαχωρισμό ενός ετερογενούς μίγματος στερεών, όταν ένα από τα στερεά

συστατικά έχει μαγνητικές ιδιότητες.
Στο εργαστήριο μπορούμε εύκολα να διαχωρίσουμε ένα μίγμα ρινισμάτων σιδήρου και θείου (ή άλλου μη μαγνητικού σώματος).
B. ΟΡΓΑΝΑ KAI XHMIKEΣ ΟΥΣΙΕΣ

 

        
                  

·               Κάψα πορσελάνης

·               Δύο κουταλάκια

·               Σίδηρος σε σκόνη

·               Θείο σε σκόνη

·               Μαγνήτης

·               Χαρτοπετσέτες

·               Ύαλος ωρολογίου

·               Στήριγμα δοκιμαστικών

·               Δοκιμαστικοί σωλήνες

·               Λύχνος θέρμανσης

·                Ζυγός

·                Λαβίδα

·               Υδροχλωρικό οξύ

 Γ. ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

 

1. Ζυγίζουμε 7gr σκόνης σιδήρου και 4gr θείου σε κάψα πορσελάνης και τα αναμιγνύουμε πολύ καλά μέσα στην κάψα μέχρι το μίγμα να γίνει ομοιογενές. Το μίγμα το χωρίζουμε σε δύο μέρη.
2. 1^ο μέρος: Βάζουμε μια ποσότητα του μίγματος σ’ ένα άσπρο χαρτί. Πλησιάζουμε ένα μαγνήτη (τυλιγμένο σε χαρτοπετσέτα) οπότε έλκεται ο σίδηρος. Χτυπάμε ελαφρά τον μαγνήτη για να πέσει το θείο που συμπαρασύρθηκε. (φυσικό φαινόμενο).
3. 2^ο μέρος: Βάζουμε ένα κουταλάκι μίγματος σ΄ ένα δοκιμαστικό σωλήνα και το θερμαίνουμε προσεκτικά. Το πάνω μέρος το πασπαλίζουμε με λίγο θείο. Το μίγμα αρχίζει να κοκκινίζει, ένδειξη ότι αρχίζει να γίνεται η αντίδραση. Στο σημείο αυτό μπορούμε να διακόψουμε και η αντίδραση ολοκληρώνεται μόνη της, επειδή είναι εξώθερμη.
4. Μόλις κοκκινίσει όλη η μάζα, αφήνουμε το δοκιμαστικό σωλήνα να κρυώσει και μετά αδειάζουμε το περιεχόμενο του σωλήνα σε κάψα πορσελάνης, χτυπώντας τον ελαφρά. Ένας άλλος τρόπος είναι να βυθίσουμε τον πυρακτωμένο σωλήνα σε μικρό ποτήρι ζέσεως που περιέχει λίγο νερό, οπότε ο σωλήνας σπάει. Το περιεχόμενο του σωλήνα δεν είναι πλέον μίγμα, αλλά χημική ένωση:
5. Αν ρίξουμε λίγο υδροχλωρικό οξύ (HCl) στο αρχικό μίγμα ελευθερώνεται άοσμο αέριο Η₂ :     , ενώ στο νέο προϊόν ελευθερώνεται αέριο Η₂S με δυσάρεστη οσμή: .
6. Αν χρησιμοποιήσουμε μαγνήτη (όχι πολύ δυνατό) παρατηρούμε ότι το νέο προϊόν δεν έλκεται. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε σε αυτή την περίπτωση χημικό φαινόμενο.
7. Επίσης το νέο προϊόν δεν διαλύεται σε διθειάνθρακα (CS₂), όπως το θείο του αρχικού μίγματος.